Οι απειλές που δεν πραγματοποιούνται (empty threat): «αν δεν ντυθείς γρήγορα δεν θα πάμε στο πάρτυ» «αν δεν κάτσεις φρόνιμα θα τηλεφωνήσουμε στα παιδάκια ότι το πάρτυ σου ακυρώνεται», «δεν θα σε ξαναφέρω στον παιδότοπο», «αν δεν σταματήσεις να φωνάζεις θα σε πάρω να φύγουμε».
Πρoσπαθείστε σκληρά να λέτε μόνο ότι μπορείτε και είστε διατεθειμένοι να πραγματοποιήσετε. Πείτε ως απειλή κάτι που γίνεται, ή μην το πείτε καθόλου. Καλύτερα να πείτε την αλήθεια με ένταση: «δεν μου αρέσει να φτάνουμε στα γεννέθλια καθυστερημένοι. Ούτε μου αρέσει να μας περιμένουν για να σβήσουν τα κεράκια. Μου αρέσει να είμαστε στην ώρα μας.» Οι απειλές που δεν πραγματοποιούνται σας κάνουν να χάνετε την αξιοπιστία σας. Την επόμενη φορά που θα πείτε κάτι παρόμοιο με το δίκιο του το παιδί θα σας αγνοήσει εφόσον ξέρει ότι δεν θα τηρήσετε αυτό που λέτε.
Η προτροπή «να είσαι καλό παιδί». Πρόκειται για μία γενικότητα που δεν βοηθάει το παιδί να κατανοήσει τι ακριβώς πρέπει να κάνει σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Επίσης, του δίνετε ένα έμμεσο μήνυμα ότι αξίζει σαν προσωπικότητα μόνο όταν είναι υπάκουος. Εσείς όταν είστε κουρασμένοι, έχετε τα νεύρα σας, παραφέρεστε «δεν είστε καλή γυναίκα/άντρας;» Πείτε καλύτερα συγκεκριμένα τι ζητάτε χωρίς πολλά λόγια: «θα χαρώ πολύ να μάθω ότι τώρα που θα πάς βόλτα με τον παππού δεν θα του ζητήσεις να σου αγοράσει τίποτα και ότι όταν σου πεί ότι είναι ώρα να φύγετε από τις κούνιες θα το δεχτείς χωρίς γκρίνια.»
Όταν θέλετε να απαγορεύσετε κάτι, μπαίνετε σε κόντρα με το παιδί. Ένας καλός τρόπος να καταλάβετε αν έχετε μπει σε κόντρα είναι να παρατηρήσετε το πως νιώθετε. Αν νιώθετε εκνευρισμό και θυμό το πιθανότερο είναι ότι έχετε μπει σε κόντρα. Προσπαθείστε να επιβάλλετε το «σωστό» χωρίς να τραβάτε το σχοινί.
Συγκρίνετε τα παιδιά σας μεταξύ τους ή με άλλα παιδιά. Αποφύγετε τη σύγκριση, μη τη μπερδεύετε με το βάζω πρότυπα. Συγκρίνω σημαίνει: « εσύ πότε θα βγάλεις πια την πάνα, δεν βλέπεις η αδερφή σου που πάει μόνη της στην τουαλέτα!»
Πείτε καλύτερα: «σιγά σιγά θα καταφέρεις να πηγαίνεις κι εσύ μόνη σου στην τουαλέτα, όπως η μεγάλη σου αδερφή.»
Δεν επιτρέπετε στα παιδιά να κάνουν λάθη. Να κόψουν στραβά το κρέας τους, να πιούνε από το ποτήρι και να χυθεί το νερό, να στραβοκουμπωθούν .... Δώστε στα παιδιά σας τη δυνατότητα να δοκιμάσουν – ανάλογα με την ηλικία τους - τις δυνάμεις τους και μην κάνετε τίποτα γι αυτά αν μπορούν να το κάνουν μόνα τους. Έτσι μαθαίνουν από τα λάθη τους και παράλληλα ενδυναμώνεται η αυτοεκτίμηση τους (εφόσον βέβαια δεν το μαλώνετε για το συγκεκριμένο λάθος).
Τους δίνετε κίνητρο τα υλικά αγαθά. «Αν είσαι φρόνιμος θα σου πάρω αυτό».
Δεν ακούτε προσεκτικά τις ιστορίες που έχουν να πούν.
Ακούστε κάθε μικρή ή μεγάλη ιστορία. Γονατίστε στο ύψος των ματιών και ακούστε τα σαν να πρόκειται για το πιο συνταρακτική διήγηση του κόσμου. Σεβαστείτε ότι θα σας μιλήσει όποτε εκείνο έχει διάθεση και όχι όποτε έχετε εσείς χρόνο - τουλάχιστον όχι μόνο τότε. Αν δεν μπορείτε να το ακούσετε προσεκτικά γιατί κάνετε κάτι άλλο μην προσποιείστε ότι ακούτε αλλά πείτε καθαρά «δεν μπορώ να ακούσω όσο προσεκτικά θα ήθελα αυτό που μου λες αυτή τη στιγμή, γιατί κάνω.... Θα μου το πεις κάποια άλλη στιγμή; Θέλω πολύ να το ακούσω.»
Φροντίστε να έχετε κάποιο χρόνο που θα ασχολείστε μόνο με το παιδί. Είναι καλύτερο μισή ώρα παιχνίδι, χωρίς κανένα αντιπερισπασμό, παρά δύο ώρες με συνεχείς διακοπές για τηλεφωνήματα, για το μαγείρεμα, για το πλυντήριο.
Επιτρέπετε στα παιδιά να θεωρούν ότι τους ανήκετε ολοκληρωτικά.
Παραμελείτε το γάμο σας, τον εαυτό σας, την πνευματική και συναισθηματική σας ζωή.
Προσπαθείτε να διορθώσετε τα λάθη τους, τα ελαττώματά τους και ξεχνάτε να επαινείτε τα προτερήματα τους.
Αγχώνεστε πολύ για τα λάθη σας ως γονείς και ξεχνάτε τα χαρίσματα σας. Ποια είναι τα χαρίσματα σας ως γονείς; Ενισχύστε τα!