Λέτε παντού και πάντα την αλήθεια στα παιδιά, όσο μικρά κι αν είναι. Μην λέτε ψέμματα. Πείτε την αλήθεια με απλά λόγια προσαρμοσμένα στην ηλικία του κάθε παιδιού.(π.χ «Θα κάνεις ένα εμβόλιο. Ο γιατρός θα σε τσιμπήσει λίγο», «ο μπαμπάς θα λείψει τρεις μέρες σε ταξίδι για τη δουλειά» , «η μαμά πάει βόλτα» - όχι στη δουλειά . Το ίδιο ισχύει για θέματα όπως : θάνατος, γέννηση μωρού, σχολείο,ταξίδι, σεξουαλική διαπαιδαγώγηση... )
«Χειριστείτε» (αυτό που λέμε στην καθομιλουμένη «ξεγελάστε») το παιδί, όχι με ψέμματα, μα με παιχνίδι, γαργαλητό, κάνοντας τον κλόουν, παλιμπαιδίζοντας, χοροπηδώντας...
Μειώστε τα «Όχι» που λέτε στο παιδί σας – Οργανώστε το σπίτι σας έτσι ώστε να είναι κατάλληλο για τα παιδιά ( χωρίς να αφαιρέσετε κάθε τι που σας αρέσει – έτσι περνάμε στο άλλο άκρο). Πείτε «όχι» στα πολύ σημαντικά πράγματα, γιατί αν λέτε πάρα πολλά όχι για πράγματα μη σημαντικά το παιδί θα είναι λιγότερο πιθανό να ανταποκριθεί στα σημαντικά «οχι».
Αποδεχθείτε μερικά από τα δικά του «Όχι», αν οι περιστάσεις το επιτρέπουν (π.χ δεν θέλω να αλλάξω πάνα, δεν θέλω να ντυθώ – αν είναι πρωί και δεν βιάζεστε να φύγετε...). Τα παιδιά λένε «όχι» γιατί θέλουν να δείξουν ότι έχουν άποψη και προσωπικότητα, ότι είναι ξεχωριστά άτομα από εσάς, δεν θέλουν απαραίτητα να σας κοντράρουν. Όταν σέβεστε κάποια «όχι» τους σέβεστε την επιθυμία να «έχουν άποψη».
Όμως μην αποδέχεστε ποτέ τις «κρίσεις νεύρων» (να χτυπιέται κάτω, να στριγγλάει, να κρατάει την αναπνοή του) του παιδιού, όταν θέλει να γίνει οπωσδήποτε το δικό του. Παραμείνετε ήρεμοι και ψύχραιμοι (παρότι είναι τρομακτικό!), λέγοντας «Περιμένω να ηρεμήσεις. Δεν μ' αρέσει αυτή η συμπεριφορά!» ή/και προσπαθήστε να του αποσπάσετε την προσοχή με κάτι άλλο αλλά μην ενδώσετε.
Μην λέτε μόνο «Ναι» - τα παιδιά χρειάζονται όρια. (πάντα με σεβασμό της προσωπικότητας τους). Έχουν ανάγκη από την απαγόρευση, γιατί τους βοηθάει να νιώθουν σταθερότητα.
Αποφύγετε το «μη». Δώστε εναλλακτικές λύσεις. Αντί να πείτε «μην πιάνεις το ρολόι!» πείτε: «πιάσε καλύτερα αυτό το (πλαστικό) ποτηράκι.
Φροντίστε να έχετε κάποιο χρόνο που θα ασχολείστε μόνο με το παιδί. Είναι καλύτερο μισή ώρα παιχνίδι, χωρίς κανένα αντιπερισπασμό, παρά δύο ώρες με συνεχείς διακοπές για τηλεφωνήματα, για το μαγείρεμα, για το πλυντήριο.
Αποφύγετε το συνεχές κήρυγμα και την κριτική: «πρόσεχε», «αυτό δεν είναι σωστό», «τα καλά παιδιά...». Να θυμάστε να λέτε καλά λόγια: «είσαι όμορφη», « ήταν πολύ γλυκό αυτό που έκανες...».
Όταν είστε με το παιδί με σκοπό να παίξετε, να ασχοληθείτε μαζί του, ακολουθείστε το ρυθμό και τις επιθυμίες του παιδιού. Επειδή εσείς θέλετε να διαβάσετε παραμύθια αυτό δεν σημαίνει ότι το ίδιο επιθυμεί και αυτό. Ρωτήστε το «θέλεις να διαβάσουμε ένα παραμύθι;» και σεβαστείτε την επιθυμία του. Αν το παιδί είναι κάτω από 3 ετών, δεν πειράζει αν θέλει γρήγορα να αλλάξει δραστηριότητα, ακόμη και πριν τελειώσει το παραμύθι- σεβαστείτε την επιθυμία του και κάντε ότι άλλο σας ζητήσει. Αν είναι πάνω από 3 ετών, σιγά σιγά, πάντα με σεβασμό, διδάξτε του να ολοκληρώνει μία δραστηριότητα πριν ασχοληθεί με κάτι άλλο.
Όταν ένα παιδί φοβάται μη λέτε: «μη φοβάσαι». Πόσο σας βοηθάει εσάς η προτροπή «μην αγχώνεσαι! Δεν είναι τίποτα.» όταν είστε αγχωμένοι; Σεβαστείτε το φόβο του παιδιού λέγοντας: « φοβάσαι αγάπη μου; Τι σε φοβίζει;». Στη συνέχεια, ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και την κατάσταση μπορείτε είτε να κουβεντιάσετε, είτε να το συνοδέψετε σταδιακά σ’ αυτό που φοβάται.
Ακούτε προσεκτικά τι σας λέει το παιδί. Κάθε μικρή ή μεγάλη ιστορία είναι σημαντική.
Αν νιώθετε ότι « υπάρχουν παιδιά παντού γύρω σας!», στο αυτοκίνητο σας, στο γραφείο σας, στο κρεβάτι σας!, μάλλον καλό είναι να προβληματιστείτε και να προσπαθήσετε σταδιακά να βάλετε κάποια όρια. Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά έχουν κατακλύσει τη ζωή σας απόλυτα και αν δεν βρείτε κάποιο χώρο και χρόνο για τον εαυτό σας, δεν θα μπορείτε να κάνετε πράξη κανέναν από τους παραπάνω κανόνες.
Χρειάζεται να «γεμίζετε τις μπαταρίες σας» κατά διαστήματα, γιατί τα παιδιά θα σας εξαντλήσουν και τελικά δεν θα έχετε τίποτε να τους δώσετε.