Μία καταπληκτική ταινία που αξίζει να δείτε μικροί και μεγάλοι.
Για τη δημιουργία της συνέβαλαν ο Paul Ekman διάσημος Πανεπιστημιακός στην "ψυχολογία του συναισθήματος" και ο Dacher Keltner Πανεπιστημιακός επίσης, από τους νέους ερευνητές της θετικής ψυχολογίας. Με έναν ευρηματικό τρόπο, η ταινία μας δίνει πολύ σημαντικά στοιχεία για την ευεξία των παιδιών και της οικογένειας.
Ένα εντεκάχρονο κορίτσι μετακομίζει σε νέα περιοχή και βιώνει μία ποικιλία από συναισθήματα καθώς προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση. Η ταινία περιγράφει τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι της (inside), περιγράφοντας τα διαφορετικά συναισθήματα που νιώθει και πώς εμφανίζονται σε διάφορες στιγμές το καθένα (out). Τα συναισθήματα που παρουσιάζονται είναι ο φόβος, ο θυμός, η αηδία, η λύπη και η χαρά. Πρόκειται για μία επιλογή συναισθημάτων που βασίζεται σε επιστημονικά δεδομένα καθόσον οι έρευνες έχουν δείξει ότι αυτά είναι τα συναισθήματα που βιώνουμε συχνότερα.
Αφού δείτε την ταινία μπορείτε να κουβεντιάσετε με τα παιδιά τα ακόλουθα θέματα:
1. Η ευτυχία δεν ταυτίζεται με τη χαρά.
Στη διάρκεια της ταινίας, η χαρά προσπαθεί με διάφορους τρόπους να "επικρατήσει" έναντι των υπολοίπων συναισθημάτων και κυρίως έναντι της λύπης που βιώνει η Reily η πρωταγωνίστρια. Στα αρχικά στάδια της ταινίας, η λύπη εμφανίζεται ως ένα συναίσθημα που δεν είναι χρήσιμο και καλύτερα θα είναι να μην πολυεμφανίζεται. Η ταινία, στο τέλος, μας δείχνει ότι η λύπη είναι "κομμάτι" της διαδικασίας του να είμαστε καλά. Όταν η λύπη της μικρής πρωταγωνίστριας εκφραστεί ελεύθερα, καταφέρνει να κάνει σύνδεση με τους γονείς της και τους δίνει την ευκαιρία να την καταλάβουν. Αυτή η ελεύθερη έκφραση συναισθημάτων φέρνει όλους πιο κοντά και "καθαρίζει" την ατμόσφαιρα.
Σε αντιστοιχία με τα παραπάνω είναι και τα υπόλοιπα σημεία που είναι σημαντικό να τα αντιληφθούμε και γονείς και παιδιά.
2. Η χαρά δεν είναι κάτι που έρχεται με πίεση και η λύπη δεν φεύγει αν δεν εκφραστεί.
Σε κάποια σημεία, οι γονείς της μικρής της λένε ξανά και ξανά πόσο χαίρονται για το "χαρούμενο κοριτσάκι τους". H Reily αυτό το εκλαμβάνει ως μία προτροπή να είναι πάντα χαρούμενη ( γιατί έτσι θα είναι χαρούμενοι και οι γονείς της) και έτσι καταπιέζει ακόμα περισσότερο τη λύπη της. Η καταπιεσμένη λύπη και ο καταπιεσμένος φόβος γίνονται μετά θυμός, απομάκρυνση ή "οδηγός" για βεβιασμένες αποφάσεις.
3. Όλα τα συναισθήματα είναι αποδεκτά και είναι σημαντικό να τα αναγνωρίζουμε και να τα εκφράζουμε όλοι στην οικογένεια ελεύθερα.
Από τα σημαντικότερα "μαθήματα" της ψυχολογίας γενικά, της ψυχολογίας του συναισθήματος, της Συμβουλευτικής Ψυχολογίας. Για κάθε μετάβαση και κάθε δυσκολία ( αλλά και για τις καλές στιγμές) δίνουμε χρόνο στο να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον να εκφράσει οποιοδήποτε συναίσθημα μαθαίνοντας να αντέχουμε τη λύπη των αγαπημένων μας ( και του εαυτού μας...), ακούγοντας προσεκτικά και με σεβασμό.
4. Οι χαρούμενες στιγμές μας γεμίζουν ευτυχία τη στιγμή που τις ζούμε αλλά είναι και "απόθεμα" θετικής ενέργειας για τα δύσκολα
Με έναν ευρηματικό τρόπο φαίνεται στην ταινία πόσο σημαντικό είναι να έχουμε χαρούμενες μνήμες με τα παιδιά μας και να τις διατηρούμε στη μνήμη μας. Στις στιγμές που η Reily κατακλύζεται από δύσκολα συναισθήματα τείνει να ξεχνάει όλες τις καλές στιγμές της ζωής της.
Το "νησί της οικογένειας', " το νησί της χαζομάρας", " το νησί της φιλίας" κ.α είναι οι συγκεντρωμένες μας μνήμες από τις όμορφες στιγμές.
Όσο περισσότερες έχουμε τόσο πιο ευτυχείς είμαστε και τόσο πιο "θωρακισμένοι" για τις πιθανές δυσκολίες που θα έρθουν.
Σας εύχομαι να απολαύσετε αυτή την όμορφη ταινία συντροφιά με τα παιδιά σας.
Ευχαριστούμε την PIXAR.
Της Άννυς Μπενέτου
